Nang ang aking anak na babae ay isang taong gulang at kalahati, pinapasok siya sa ospital noong Bisperas ng Bagong Taon para sa isang matinding impeksyon na mangangailangan ng operasyon. At naiyak ako. Marami. Ngunit hindi lamang dahil nag-aalala ako tungkol sa kanya — sapagkat pupunta ako sa isang pagdiriwang sa gabing iyon.
Hindi kita sinisisi sa pag-iisip mo ngayon, 'Grabe yan. Anong klaseng magulang mag-aalala tungkol sa isang pagdiriwang sa mga pangyayaring iyon? ' At tama ka. Makasarili ito, walang pananaw, at isang bagay na an galit na teen hihilahin, sapagkat iyon talaga ang ako.
Bago pa ako mag-17, namiss ko ang isang bus at binago nito ang aking buhay magpakailanman. Ang pagsakay sa bus na iyon ay magdadala sa akin sa Placed Parenthood para sa isang pagpapalaglag. Ngunit ang orasan ay patuloy na nakakakiliti at lumipas ang mga minuto at ang susunod na alam ko, ako na buntis pa rin .
Hindi ito isang mahusay na sandali ng paghahayag na humantong sa akin na maging isang teen mom . Ito ay isang serye ng maliliit na desisyon — hindi gumagamit ng condom na hindi nagtatanong sa sinuman, kahit kanino, tungkol sa mga tabletas para sa birth control na hindi nahuhuli ang bus na iyon.
Mula sa sandali na napalampas ko ang aking panahon, pinagsama ko ang aking sarili sa unang yugto ng kalungkutan. Dahil iyon mismo ang ginagawa ko. Nalulungkot ako sa pagkawala ng taong akala ko ay buong buhay ko hanggang sa puntong iyon. Ako ang matalinong batang babae na nakakuha ng magagandang marka at isang perpektong iskor sa pamantayang pagsubok ng Florida sa ika-10 baitang at hindi talaga nagdulot ng gulo.
Hindi ako ang 'buntis na tinedyer' ... hanggang sa ako ay.
Shutterstock
Ngunit sa pag-iisipan, ang pagkakakilanlan na iyon ay pansamantalang nadulas mula sa akin. Lumipat ako mula sa isang maliit na bayan sa Vermont patungo sa isang bayan sa kolehiyo sa Florida noong ako ay 12. Ang aking ama ay namatay isang taon na ang lumipas, at ang aking relasyon sa aking ina ay nagmula sa halos wala sa medyo nakakalason na medyo mabilis. Natuklasan ko ang mas matatandang mga batang lalaki na may masamang reputasyon at nagsimulang laktawan ang pag-aaral sa kanila. Sa madaling panahon, tuluyan na akong tumigil sa pagpunta sa paaralan nang buo.
Gayunpaman, sa lahat ng mga pagbabagong iyon, isang bagay ang nanatili: ang kasumpa-sumpang pakiramdam ng malabata sa pagkabigo. Maaari kong iwanan ang bahay ng aking ina sa 16 at mag-couch-hop sa paligid ng bayan kasama ang aking nakatatandang kasintahan at hahanapin ang aking junior year high school at maging 'matalinong babae,' di ba?
Ngunit pagkatapos ay limang linggo nang walang panahon, pagkatapos anim, pagkatapos pitong.
Sa ilang mga punto, sinabi ko sa nabanggit na nakatatandang kasintahan na sa palagay ko ay buntis ako, ngunit pinutol ko ang pag-uusap sa pamamagitan ng paglukso sa pagpapalaglag bilang lohikal na susunod na hakbang. Hindi siya nagtalo. Ni hindi pa ako sumubok ng pagbubuntis bago tumawag upang iiskedyul ang appointment na hindi ko naipakita. Dapat ay sinabi ko sa kanya na hindi ako nawala, ngunit wala akong natatandaan na malaking talakayan tungkol sa kung ano talaga ang ibig sabihin nito.
Kaya't ginugol ko ang aking ika-17 kaarawan na itinapon ang apdo nang walang paghinto, na kung saan natuklasan ko ang unang kasinungalingan tungkol sa pagbubuntis at pagiging ina na kinalalagyan ng lipunan: 'Ang sakit sa umaga' ay mas katulad ng 'bukas na 24/7 na karamdaman.'
Sa loob ng anim na buwan, hindi ko sinabi sa iba ang tungkol sa pagbubuntis at, sa halip, ihiwalay ang aking sarili sa abot ng makakaya ko. Ang mag-asawa at ako ay walang bahay sa halos lahat ng oras na iyon, na tumatalon mula sa bahay-bahay batay sa kung sino ang papayag sa amin na manatili ng ilang araw. Bahagya akong kumakain kaya talagang pumayat ako. Hindi nagtagal, ang kawalan ng pag-aalaga sa sarili ang nakarating sa akin a impeksyon sa bato , isang paglalakbay sa ER, at isang mahabang panahon na pag-uusap kasama ang aking ina na nangyari tulad nito:
'Kailangan kong malaman kung mayroon akong segurong pangkalusugan. Nasa ospital ako at hinihiling nila ang aking impormasyon. '
'Ano? Bakit ka nasa ospital? '
'Mayroon akong impeksyon sa bato.'
positibong pagbubuntis pagsubok ibig sabihin ng panaginip
'Isang impeksyon sa bato? Ngunit… ”
'Sa gayon din, anim na buwan akong buntis.'
Malinaw na, ang taktika ay hindi rin isang kasanayang nais kong paunlarin. Ang aking ina — isang tunay na New Yorker na siyang kahulugan ng prangka — ay dumidiretso sa mode ng pagpaplano. Bilang isang ampon mismo, ang pag-aampon ay ang halatang rekomendasyon niya.
'Hindi,' sabi ko sa kanya. 'Ako pinapanatili ang sanggol . '
Sa palagay ko ay hindi ko nasabi iyon nang malakas sa sinuman hanggang sa puntong iyon. Para sa akin ang deklarasyong iyon ang una sa marami, maraming hakbang patungo pagiging ina darating
Shutterstock
Sa puntong iyon, ang kasintahan ay may trabaho sa mabilis na pagkain at nagawa kong kumbinsihin ang tanggapan ng Social Security na nakatira ako nang nakapag-iisa, at samakatuwid ay may karapatan sa buwanang pagbabayad mula sa pagkamatay ng aking ama na dating natanggap ng aking ina para sa aking pangangalaga.
Nagamit namin ang pera na iyon upang magrenta ng isang townhouse, kaya't nang umalis ako sa ospital-pagkatapos ng maraming nakagaganyak na mga bagong karanasan na kasama ang mga pagbisita sa isang nutrisyonista, tanggapan ng Women, Infants, and Children (WIC), at Department of Health at Mga Serbisyo sa Tao — Sinimulan ko talagang magluto ng mga pagkain para sa aking sarili. Upang maging matapat, ito ay maraming lutong patatas at steamed broccoli. Ngunit ito ay mas katulad sa pagkain kaysa sa paminsan-minsang fast food burger na gusto kong kumain.
Sa wakas ay naabot ko ang mga kaibigan at sinabi sa kanila na ako ay buntis, na humantong sa kung ano ang ako ay kumbinsido na isa sa mga pinaka-mahirap na baby shower sa kasaysayan. Sinubukan ng lahat na balansehin ang tradisyunal na kaguluhan para sa bagong pagdating na may buong bagay na gagawin nito-sa-iyong-buhay-bilang-isang-tinedyer. Isang regalo ng isang kaibigan sa akin ang isang winter coat na may sukat na 2T para sa sanggol, na dahil sa Hunyo sa mainit, mahalumigmig na Florida sapagkat hindi alam ng mga kabataan kung ano ang bibilhin para sa mga sanggol, pabayaan kung paano sila palakihin.
Habang papalapit ang aking takdang petsa, balanse akong nanonood American Idol (ang palabas ay nag-debut sa taong iyon at napauwi ako sa pahinga) kasama ang pagtatangka sa ilang mga aktibidad sa bahay. Naglinis ako. Umayos ako. Nakuha ko ang aking mga kamay sa isang makina ng pananahi at gumawa ng maraming kakila-kilabot na proporsyon na mga baby dress at isang medyo-okay na baby blanket (na mayroon pa rin ang aking anak na babae ngayon).
Ngunit bukod sa kumot na iyon, karaniwang lahat ay nagbago mula noon.
Ilang sandali lamang matapos maipanganak ang aking anak na babae, ang aking biyolohikal na tatay (a.k.a., ang dating kasintahan) at ako ay naghiwalay, at napunta ako sa aking sariling lugar kasama ang aking anak na babae.
Nabalik ko ang aking sarili sa paaralan sa pamamagitan ng isang dual-enrolment na programa kung saan nakakuha ako ng mga kredito sa high school at kolehiyo. Kaya't bagaman hindi ako nagtapos sa aking orihinal na klase, sa susunod na taon, pareho akong nagkaroon ng diploma sa high school at isang degree na Associate of Arts.
Shutterstock
Pagkatapos, isang pagkakataon na umalis sa Florida (isang lugar na hindi ko talaga gustuhin na mabuhay) dumating isang araw habang nagtatrabaho ako bilang isang babaing punong-abala sa isang TGIFriday. Ang isa sa mga tagapamahala ay lilipat sa Colorado (isang lugar na gusto kong laging tumira) kasama ang kanyang asawa at dalawang anak. Mayroon silang isang handa na upang lumipat sa kanila bilang isang yaya, ngunit ang tao ay nag-back out sa huling minuto. Masaya akong pumasok, sinabi ko sa kanya, hangga't maaari ring dumating ang aking anak na dalawa at kalahating taong gulang.
Ito ay isang paglipat na marahil ay hindi mangyayari nang wala ang aking anak na babae doon bilang isang tagapag-udyok na kumuha ng isang panganib sa isang mas mahusay na buhay para sa amin at purong kapalaran na ako ay nasa kitschy restawran ng restawran sa tamang sandali.
Hindi nagtagal, nag-iimpake na ako ng kotse na puno ng mga gamit at isang sanggol at nagmamaneho patungo sa Rocky Mountains. Sigurado akong sigurado ang lahat ng alam kong sa Florida ay tumaya sa kung gaano katagal bago ako bumalik. Ngunit sinipa lamang nito ang aking pagganyak na patunayan ang mga tao na mali sa mataas na gamit. At iyon mismo ang ginawa ko.
Natapos ko ang aking Bachelor’s degree habang nagtatrabaho ng part time bilang isang resepsyonista. Habang nasa paaralan ako, ang isang kamag-aral na napansin ang aking pagkahilig na magsulat tungkol sa pagkain (Natigil ako sa pagluluto at lumipat nang lampas sa inihurnong patatas noon) hinihikayat akong mag-apply para sa isang trabaho na sumasakop sa lokal na tanawin ng kainan, at ako nakuha ang gig.
Kasabay ng isang full-time na karera sa marketing, nagsusulat pa rin ako tungkol sa pagkain sa gilid, na nangangahulugan din na regular akong nakakapagbahagi ng pagkain sa mga hindi kapani-paniwalang matalinong manunulat na madalas na iniiwan ako na nagtataka kung paano ako nakarating dito matapos na maging isang walang tirahan na tinedyer. Ngunit natatandaan ko na ito ay isang buong labis na pagsusumikap na nagawa kong talakayin dahil nakuha ko na ang pinakamahirap na trabaho sa buhay: pagiging magulang .
Shutterstock
Kapag naging isang ina ka sa isang murang edad, naririnig mo ang 'Mukha kang bata upang magkaroon ng isang bata na matanda,' 'Ikaw ba ay kanyang kapatid?' at 'Kaya't ilang taon ka na noong mayroon ka sa kanya?' paulit-ulit na binibigkas ng lahat mula sa gerk store checkout clerk hanggang sa mga lalaki na nakikipag-date ka. Sa una, ang mga katanungang iyon ay sinamahan ng pakiramdam ng kahihiyan. Ngunit sa kalaunan, natutunan kong tumugon nang may kumpiyansa, yakapin ang aking bagong pagkakakilanlan na may kumpiyansa, at lapitan ang buhay nang may kumpiyansa.
Hindi ito lahat ng mga nagawa at masasayang oras. Nakatulog ako sa sala ng isang maliit na apartment na hindi ko kayang bayaran upang ang aking anak na babae ay magkaroon ng isang silid-tulugan sa kanyang sarili. Pinanood ko habang naglalakbay ang aking mga kaibigan sa ibang bansa at iniisip kung makakaya ba akong magbakasyon. Gumugol ako ng maraming oras sa pagsasabing, 'Hindi, hindi ko kaya, wala akong yaya , 'At' Hindi, hindi ko kaya, wala akong pera. ' At sa paglaon, nakita ko ang aking mga kapantay na nagkakaroon ng mga sanggol at lantarang ipinagdiriwang ang bagong buhay sa isang paraan na hindi ko hinayaan ang aking sarili halos dalawang dekada na ang nakakaraan.
Ang aking chubby-cheeked baby ay 17 na rin ngayon, kaparehong edad ko noong siya ay naranasan ko siya. Naglalaro siya ng trombone at nagtatapon ng shot shot at nagsasabi magagaling na biro , at tumitingin sa mga kolehiyo. Ginugol namin ang kanyang kaarawan matipid sa pamimili at pagkain ng frozen na yogurt at paggawa ng mga maskara sa mukha — malayo sa aking ika-17 kaarawan na puno ng pagsusuka na sapilitan ng pagbubuntis.
Sa isang punto, pinasalamatan ako ng aking anak na babae na ginugol ko ang araw kasama niya at para itong gawing kasiya-siya at para sa pagiging isang 'magaling na ina.' Oo, talagang umalis ako sa ospital nang gabing iyon ng Bisperas ng Bagong Taon sa lahat ng mga taon na ang nakakaraan upang pumunta sa isang pagdiriwang (na hindi gaanong maganda). Ngunit tila pinatawad niya ako. At pinatawad din ako.
At para sa higit pang mga paraan upang magkaroon ng isang magandang relasyon sa iyong mga tinedyer, narito 40 Mga Nakakatuwang Paraan upang Makipag-bonding sa Iyong Mga Bata na Kabataan .
Upang matuklasan ang higit pang mga kamangha-manghang mga lihim tungkol sa pamumuhay ng iyong pinakamahusay na buhay, pindutin dito upang sundin kami sa Instagram!
