Ang pag-iisip ng tao ay walang hanggan kumplikado, na nangangahulugang ang bagong pananaliksik ay lalabas araw-araw na makakatulong sa pag-iilaw kung bakit kami ang paraan. At habang ang ilang mga sikolohikal na pag-aaral ay nagbibigay sa amin ng medyo banal na sikolohiya na katotohanan (halimbawa, isa Pag-aaral sa unibersidad ng Rochester nakumpirma na — maghanda para dito — ang mga tao ay mas masaya sa katapusan ng linggo), ang iba ay tunay na nakapagpapaliwanag.
Dito, naiikot namin ang sikolohiya katotohanan na nagpapaliwanag ng likas na katangian ng tao — at maaaring magbigay ng ilaw sa ilang mga pattern na napansin mo sa iyong sarili at sa iba. Mula kung bakit iniisip mo mas masarap ang pagkain kapag may ibang nagawa kung bakit palagi mong nakikita ang mga mukha ng tao sa walang buhay na mga bagay, ito ang mga katotohanan sa sikolohiya na nakakagulat ng isip na nagpapaliwanag sa lahat.
Kung mayroon kaming isang plano B, ang aming plano A ay mas malamang na gumana.
Sa tuwing ngayon, masakit na maging handa. Sa isang serye ng mga eksperimento mula sa Unibersidad ng Pennsylvania , nalaman ng mga mananaliksik na kapag ang mga boluntaryo ay nag-isip tungkol sa isang backup na plano bago simulan ang isang gawain, gumawa sila ng mas masahol kaysa sa mga hindi nag-isip tungkol sa isang plano B. Ano pa, nang mapagtanto nilang mayroon silang mga pagpipilian, ang kanilang motibasyon para magtagumpay sa unang pagkakataon sa paligid ay bumaba . Binigyang diin ng mga mananaliksik na ang pag-iisip nang maaga ay isang magandang ideya, ngunit maaari kang maging mas matagumpay kung panatilihin mong malabo ang mga plano.
Ang pakiramdam ng takot ay maaaring maging maayos — kung hindi talaga tayo nasa panganib.
Hindi lahat ay mahilig sa nakakatakot na mga pelikula, ngunit para sa mga taong gusto, maraming mga teorya kung bakit-ang pangunahing bumababa sa mga hormone. Kailan nanonood ka ng nakakatakot na pelikula o paglalakad sa isang pinagmumultuhan na bahay, nakukuha mo ang lahat ng adrenaline, endorphins, at dopamine mula sa isang tugon sa laban o paglipad, ngunit gaano man ka takot ang pakiramdam, kinikilala ng iyong utak na wala ka talagang nasa panganib-kaya nakukuha mo iyan natural na mataas nang walang peligro.
Ang 'paghuli' ng isang hikab ay maaaring makatulong sa amin na mag-bonding.
Bakit ka humihikab kapag may ibang gumagawa, kahit na hindi ka pagod? Mayroong ilang mga teorya tungkol sa kung bakit nakakahawa ang hikab , ngunit ang isa sa mga nangunguna ay nagpapakita ito ng empatiya. Ang mga taong mas malamang na magpakita ng empatiya-tulad ng mga sanggol na hindi pa natututunan o mga kabataan na may autism-ay mas malamang na humikab bilang reaksyon sa ibang tao.
Mas pinahahalagahan namin ang tungkol sa isang solong tao kaysa sa napakalaking mga trahedya.
Sa iba Pag-aaral sa Unibersidad ng Pennsylvania , isang pangkat ang nalaman ang tungkol sa isang maliit na batang babae na nagugutom sa kamatayan, isa pang nalalaman ang tungkol sa milyun-milyong namamatay sa gutom, at isang pangatlong natutunan tungkol sa parehong mga sitwasyon. Ang mga tao ay nag-abuloy ng higit sa dalawang beses na mas maraming pera kapag naririnig ang tungkol sa maliit na batang babae kaysa sa kapag naririnig ang mga istatistika-at kahit na ang pangkat na nakarinig ng kanyang kwento sa konteksto ng mas malaking trahedya ay nagbigay ng mas kaunti. Iniisip ng mga psychologist na naka-wire kami tulungan mo ang taong nasa harapan natin , ngunit kapag ang problema ay nararamdamang napakalaki, naiisip namin na ang aming maliit na bahagi ay hindi gaanong gumagawa.
Ang mga simula at dulo ay mas madaling matandaan kaysa sa mga middles.
Kapag hiniling sa mga tao na alalahanin ang mga item mula sa isang listahan, malamang na mag-isip sila ng mga bagay mula sa pinakadulo, o sa simula pa lamang, natagpuan ang isang pag-aaral na inilathala sa Mga Hangganan ng Human Neuroscience . Ang gitna ay nabulok, na maaaring maglaro din kung bakit naaalala mo ang iyong boss na pambalot ang kanyang pagtatanghal, ngunit hindi gaanong tungkol sa gitna.
Tumatagal ng limang positibong bagay upang mas malaki kaysa sa isang solong negatibong bagay.
May ano ang utak natin tinawag na isang 'negatib bias' na gumagawa sa amin tandaan masamang balita higit sa mabuti , na kung bakit kaagad nakakalimutan na ang iyong katrabaho ay pinuri ang iyong pagtatanghal ngunit nanatiling nakatuon sa katotohanan na ang isang bata sa hintuan ng bus ay ininsulto ang iyong sapatos. Upang makaramdam ng balanse, kailangan natin ng kahit lima hanggang sa isang rasyon ng mabuti hanggang masama sa ating buhay.
Mas masarap ang pagkain kapag may ibang gumawa.
Kailanman nagtataka kung bakit ang sandwich na iyon mula sa lugar ng pag-takeout sa kalye ay mas masarap kaysa sa mga ginagawa mo sa bahay, kahit na gumagamit ka ng parehong sangkap? Isang pag-aaral na inilathala sa journal Agham nalaman na kapag gumawa ka ng iyong sarili sa pagkain, napakatagal mo sa paligid nito na pakiramdam nito ay hindi gaanong kapana-panabik sa oras na talagang naghukay ka-at pagkatapos, binabawasan ang iyong kasiyahan.
Mas gugustuhin nating malaman na may darating na masama kaysa hindi malaman kung ano ang aasahan.
Ang mga mananaliksik na naglathala ng kanilang gawa sa journal Kalikasan Napag-alaman na hindi gaanong nakababahalang malaman kung may mangyayaring negatibo (hal., walang pagkakataon na makakarating tayo sa isang pagpupulong sa tamang oras) kaysa kapag hindi natin alam kung paano gagana ang mga bagay (hal., maaaring nasa oras tayo pagkatapos ng lahat). Iyon ay dahil ang bahagi ng ating utak na hinuhulaan ang mga kahihinatnan - mabuti man o masama - ay pinaka-aktibo kapag hindi nito alam kung ano ang aasahan. Kung ang pagtapak sa gas ay makakatulong sa amin na talunin ang trapiko, dadaan kami sa stress sa halip na tanggapin lamang na kakailanganin namin na makasama ako sa isang disenteng palusot kapag (hindi kung) huli kami .
Palagi naming sinisikap na makabalik ng isang pabor.
Hindi lamang ito mabuting asal - ang 'tuntunin ng katumbasan' nagmumungkahi na naka-program na kami na nais na tulungan ang isang taong tumulong sa amin. Marahil ay nabuo ito dahil, upang mapanatiling maayos ang pagtatrabaho ng lipunan, kailangang tulungan ng mga tao ang bawat isa. Ang mga tindahan (at ilang mga frenemies) ay nais na gamitin ito laban sa iyo, na nag-aalok ng mga freebies sa pag-asa na gagastos ka ng ilang pera.
Kapag ang isang panuntunan ay tila masyadong mahigpit, nais naming mas mabilis.
Mga Psychologist nag-aral ng isang kababalaghan tinawag na reaktibo: Kapag ang mga tao ay nakakilala ng ilang mga kalayaan na tinanggal, hindi lamang nila nilabag ang panuntunang iyon, ngunit mas masira pa sila kaysa sa kung hindi man ay sa pagsisikap na mabawi ang kanilang kalayaan. Ito ay maaaring maging isa sa pinakamahusay na mga katotohanan sa sikolohiya upang ipaliwanag kung bakit ang isang tinedyer na hindi maaaring gamitin ang kanyang telepono sa klase ay nguyain ang gum habang lihim na nagpapadala ng isang teksto.
Ang aming paboritong paksa ay ang aming mga sarili.
Huwag sisihin ang iyong kapatid na nasisiyahan sa sarili para sa pakikipag-usap tungkol sa kanyang sarili-ito ay ang paraan lamang ng pag-wire ng kanyang utak. Ang mga sentro ng gantimpala ng aming mga utak ay mas lumiwanag kapag pinag-uusapan natin ang tungkol sa ating sarili kaysa sa pinag-uusapan natin ang tungkol sa ibang mga tao, ayon sa isang pag-aaral sa Harvard .
Mayroong isang kadahilanan na nais naming pisilin ang mga magagandang bagay.
'Napakaganda, dapat ko lang itong pakinisin hanggang sa mag-pop!' Tinawag iyon na kariktan ng pagsalakay, at ang mga taong nararamdaman na ayaw talagang durugin ang kaibig-ibig na tuta na iyon. Ang pananaliksik na inilathala sa Mga Hangganan sa Neurosensya sa Pag-uugali nalaman na kapag nakadarama kami ng labis na positibong emosyon-tulad ng ginagawa namin kapag tumitingin sa isang imposibleng nakatutuwang sanggol na hayop-isang kaunting pagsalakay ay tumutulong sa amin na balansehin ang ganyang kataas.
Sinusubukan ng aming utak na gawing mas kawili-wili ang mga nakakainip na talumpati.
University of Glasgow nalaman ng mga mananaliksik iyon sa parehong paraan na naririnig natin ang mga tinig sa ating mga ulo kapag nagbasa tayo ng malakas, ang ating talino ay 'nakikipag-usap' din sa mga nakakainip na pananalita. Kung ang isang tao ay nagsasalita nang walang pagbabago ang tono, hindi namin namamalayan gagawin itong mas malinaw sa aming mga ulo.
Ang ilang mga tao ay nasisiyahan sa nakikita ang galit sa iba.
Sa isa Pag-aaral sa University of Michigan , ang mga taong may mataas na testosterone ay naalala ang impormasyon nang mas mabuti ito nang ipinares sa isang galit na mukha kaysa sa isang walang kinikilingan o walang mukha, na nagpapahiwatig na natagpuan nila ang galit na ningning na ilaw. Sinabi ng mga mananaliksik na maaaring mangahulugan ito na ang ilang mga tao ay nasisiyahan sa paggawa ng ibang tao sa kanila - hangga't ang flash ng galit ay hindi magtatagal sapat upang maging isang banta-na maaaring kung bakit ang tao sa opisina ay hindi pakawalan iyon bobo biro sa gastos mo.
Awtomatiko nating hulaan ang ating sarili kapag hindi sumasang-ayon ang ibang tao.
Sa isang tanyag na eksperimento noong 1950, mga mag-aaral sa kolehiyo tinanong na ituro alin sa tatlong mga linya ang parehong haba ng isang ikaapat. Kapag narinig nila ang iba (na nasa eksperimento) pumili ng isang sagot na malinaw na mali, sinundan ng mga kalahok ang kanilang pamumuno at ibinigay ang parehong maling sagot.
ibig sabihin ng black butterfly dream
Hindi kami gaano kahusay sa multitasking tulad ng iniisip namin.
Ang pananaliksik na inilathala sa Journal ng Pang-eksperimentong Sikolohiya ipinapakita na kahit na sa tingin mo ay gumagawa ka ng dalawang bagay nang sabay-sabay, kung ano ang aktwal mong ginagawa ay mabilis na paglipat sa pagitan ng dalawang gawain-nakatuon pa rin sa isa-isa. Hindi nakakagulat na napakahirap makinig sa iyong kapareha habang nag-scroll sa Instagram.
Kumbinsido kami na ang hinaharap ay maliwanag.
Hindi mahalaga kung nais mo kung nasaan ka ngayon o hindi — karamihan sa atin ay mayroong isang 'bias na may pag-asa sa optimismo' na kumukumbinsi sa atin na ang hinaharap ay magiging mas mahusay kaysa sa kasalukuyan, ayon sa pananaliksik sa Kasalukuyang Biology . Ipinapalagay namin na babangon kami sa aming mga karera, hindi kailanman makahiwalay, itaas ang maliliit na anghel ng mga bata , at mabuhay sa isang hinog na pagtanda. Maaaring hindi makatotohanang lahat ang mga iyon, ngunit walang pinsala sa pangangarap.
Kami (hindi sinasadya) ay naniniwala kung ano ang nais nating paniwalaan.
Ang mga tao ay biktima ng isang bagay tinawag na bias ng kumpirmasyon : ang ugali na bigyang kahulugan ang mga katotohanan sa isang paraan na nagpapatunay sa kung ano ang ating pinaniniwalaan. Kaya't gaano man karami ang mga katotohanang itinapon mo sa iyong tiyuhin na sinusubukang i-ugoy ang kanyang mga opinyon sa pulitika, may magandang pagkakataon na hindi siya makakilos. Ito ay isa sa mga katotohanan sa sikolohiya na tatanggapin mo lamang na hindi mo maaaring baguhin.
Gusto ng ating utak na maging tamad tayo.
Ebolusyonaryong nagsasalita, ang pagtitipid ng enerhiya ay isang mabuting bagay - kapag ang pagkain ay mahirap, ang ating mga ninuno ay dapat maging handa para sa anumang bagay. Sa kasamaang palad para sa sinumang nanonood ng kanilang timbang, totoo pa rin hanggang ngayon. Isang maliit na pag-aaral na inilathala sa Kasalukuyang Biology nalaman na kapag naglalakad sa isang treadmill, ang mga boluntaryo ay awtomatikong ayusin ang kanilang lakad upang masunog ang mas kaunting mga calory.
Ang pagiging malungkot ay masama para sa ating kalusugan.
Natuklasan ng mga mananaliksik na ang mas kaunting mga kaibigan ng isang tao, ang mas mataas na antas ng fibrinogen na protina na nagkakaroon ng dugo. Ang napakalakas ng epekto na ang pagkakaroon ng 15 mga kaibigan sa halip na 25 ay masama rin sa paninigarilyo.
Naka-program ka upang mahalin ang musikang pinakinggan mo noong high school.
Ang musikang gusto namin ay nagbibigay sa amin ng isang hit ng dopamine at iba pang mga kemikal na hindi maganda ang pakiramdam, at mas malakas pa iyon kapag bata pa kami dahil umuunlad ang aming talino. Mula sa edad na 12 hanggang 22, ang lahat ay nararamdaman na mas mahalaga, kaya't mas madalas nating binibigyang diin ang mga taon na iyon at nakabitin sa mga alaalang pang-musika.
'Natuklasan ng mga mananaliksik ang katibayan na nagmumungkahi na ang ating talino ay nagbubuklod sa atin sa musikang narinig natin bilang mga tinedyer na mas mahigpit kaysa sa anumang maririnig natin bilang mga may sapat na gulang - isang koneksyon na hindi humina habang tumatanda tayo,' sumulat Mark Joseph Stern para sa Pisara .
Ang mga alaala ay mas katulad ng mga piraso ng magkasama na mga larawan kaysa sa tumpak na mga snapshot.
Kahit na ang mga taong may pinakamahusay na mga alaala sa mundo ay maaaring magkaroon ng 'maling alaala.' Sa pangkalahatan ay naaalala ng utak ang kabuluhan ng kung ano ang nangyayari, pagkatapos ay pinupunan ang natitira-minsan hindi tumpak-na nagpapaliwanag kung bakit pinipilit mong kasama mo ang iyong asawa sa isang pagdiriwang anim na taon na ang nakalilipas, kahit na siya ay naninindigan na wala siya.
Mayroong isang kadahilanan na ang ilang mga kumbinasyon ng kulay ay mahirap sa iyong mga mata.
Kapag nakakita ka ng maliwanag na asul at pula sa tabi mismo ng bawat isa, iniisip ng utak mo ang pula ay mas malapit kaysa sa asul, na ginagawang praktikal mong mata. Parehas din para sa iba pang mga kumbinasyon, tulad ng pula at berde.
Ang paglalagay ng impormasyon sa mga piraso ng laki ng kagat ay makakatulong sa amin na matandaan.
Ang iyong panandaliang memorya mahahawakan lang sa napakaraming impormasyon nang sabay-sabay (maliban kung susubukan mo ang isa sa simpleng paraan upang mapagbuti ang iyong memorya ), na kung bakit ginagamit mo ang 'chunking' upang matandaan ang mahabang numero. Halimbawa, kung susubukan mong kabisaduhin ang numerong ito: 90655372, malamang na natural na naisip mo ang isang bagay tulad ng 906-553-72.
Mas naaalala mo ang mga bagay kung nasubukan ka sa kanila.
Paumanhin, mga anak! Ang isa sa mga pinaka kapaki-pakinabang na katotohanan sa sikolohiya ay ang pagsubok talaga na gumagana. Isang pag-aaral na inilathala sa journal Agham Pang-sikolohikal nalaman na ang mga tao ay mas malamang na mag-imbak ng impormasyon sa kanilang pangmatagalang memorya kung nasubukan na sila sa impormasyon (mas, mas mabuti) kaysa kung mag-aral lamang sila at hindi kailangang alalahanin ito kaagad.
Napakaraming pagpipilian ay maaaring maging paralisado.
Ang buong teorya na 'kabalintunaan ng pagpili' ay pinintasan ng mga mananaliksik na nagsasabing hindi ito ipinakita sa mga pag-aaral, ngunit may ilang katibayan na mas gusto ng aming talino ang ilang mga pagpipilian sa isang tonelada. Kapag walang asawa sa mga kaganapan sa bilis ng pakikipagtipan nakilala ang maraming tao at ang mga taong iyon ay may higit na pagkakaiba-iba sa mga kadahilanan tulad ng edad at trabaho, ang mga kalahok ay pumili ng mas kaunting mga potensyal na petsa.
Kapag sa tingin mo ay mababa ka sa isang bagay (tulad ng pera), nahuhumaling ka rito.
Mga Psychologist natagpuan na ang utak ay sensitibo sa kakulangan-ang pakiramdam na nawawala ka sa isang bagay na kailangan mo. Kapag ang mga magsasaka ay may mahusay na daloy ng salapi, halimbawa, may posibilidad silang maging mas mahusay na tagaplano kaysa sa masikip sila para sa pera, natagpuan ang isang pag-aaral. Kapag nakakaramdam ka ng cash-strap, maaaring kailangan mo ng higit pang mga paalala upang magbayad ng mga bayarin o gumawa ng mga gawain sa bahay dahil ang iyong isip ay masyadong abala upang matandaan.
Patuloy kaming naniniwala sa mga bagay, kahit na alam nating mali ang mga ito.
Ang mga mananaliksik sa isa Agham Pinag-aralan ang pinakain na impormasyon ng mga boluntaryo, pagkatapos ng isang linggo ay nagsiwalat na ang mga katotohanan ay hindi totoong totoo. Kahit na alam ng mga boluntaryo ang katotohanan (ngayon), ipinakita ng mga pag-scan ng fMRI na naniniwala pa rin sila sa maling impormasyon tungkol sa kalahati ng oras. Ito ay isa sa mga katotohanan sa sikolohiya na malalaman na maaari magpakatalino ka .
Naghahanap kami ng mga mukha ng tao, kahit na sa mga walang buhay na bagay.
Karamihan sa atin ay hindi pa nakikita si Jesus sa isang piraso ng toast, ngunit napansin nating lahat ang mga mala-cartoon na mukha na tila nakatingin sa amin mula sa mga walang buhay na bagay. Tinawag itong pareidolia, at iniisip ng mga siyentista nagmula ito sa katotohanang ang pagkilala sa mga mukha ay napakahalaga sa buhay panlipunan na mas gugustuhin ng ating utak na makahanap ng isa kung saan walang isa kaysa makaligtaan ang isang tunay na buhay na mukha.
Palagi, palagi, palaging makakahanap ng problema.
Kailanman nagtataka kung bakit kapag nalutas ang isang problema, ang isa pa ay pumalit? Hindi ito laban sa iyo ang mundo - ngunit ang utak mo ay maaaring, sa isang kahulugan. Tinanong ng mga mananaliksik ang mga boluntaryo na pumili ng mga taong nakatingin sa pagbabanta mula sa mga mukha na binuo ng computer. 'Habang ipinakita namin sa mga tao ang mas kaunti at mas kaunting mga nagbabantang mukha sa paglipas ng panahon, nalaman namin na pinalawak nila ang kanilang kahulugan ng 'pagbabanta' upang isama ang isang mas malawak na hanay ng mga mukha,' nagsulat mananaliksik na si David Levari, PhD . 'Sa madaling salita, kapag naubusan sila ng mga nagbabantang mukha upang hanapin, nagsimula silang tumawag sa mga mukha na nagbabanta na tinatawag nilang hindi nakakasama.'
Mas gugustuhin nating i-skew ang mga katotohanan kaysa baguhin ang aming mga paniniwala tungkol sa mga tao.
Ayaw ng tao ang “ hindi pinag-uusapan na dissonance ': Kapag ang isang katotohanan ay nagbibilang ng isang bagay na pinaniniwalaan natin. Iyon ang dahilan kung bakit kapag naririnig natin na ang isang mahal sa buhay ay gumawa ng mali o basura, pinapahina natin kung gaano talaga ito masama, o sinabi natin sa ating sarili na nagpapalaki ang agham kapag sinabi sa atin ng isang pag-aaral na talagang kailangan nating lumipat ng higit pa.
Ang mga tao ay umangat sa aming mataas na inaasahan (at hindi tumaas kung mayroon kaming mababa).
Maaaring narinig mo ang tungkol sa epekto ng Pygmalion dati-karaniwang, mahusay tayo kapag inisip ng ibang tao na gagawin natin, at hindi tayo maganda kung inaasahan ng mga tao na mabibigo tayo. Ang ideya ay nagmula sa isang sikat Pag-aaral noong 1960 kung saan sinabi ng mga mananaliksik sa mga guro na ang ilang mga mag-aaral (pinili nang sapalaran) ay may mataas na potensyal batay sa mga pagsubok sa IQ. Ang mga mag-aaral na iyon ay talagang naging mataas na nakakamit, salamat sa inaasahan ng kanilang mga guro sa kanila.
Ang social media ay psychologically designed upang maging nakakahumaling.
Sinabi sa iyong sarili na mabilis mo lamang susuriin ang iyong mga notification sa Facebook, at makalipas ang 15 minuto, nag-scroll ka pa rin? Hindi ka nag-iisa. Ang bahagi nito ay may kinalaman sa walang katapusang pag-scroll: Kung maaari kang manatili sa site nang hindi aktwal na nakikipag-ugnay at nag-click, hindi nakuha ng utak mo ang 'hintuan' na pahiwatig.
Mapapaniwala namin ang ating sarili na ang isang pagbubutas na gawain ay masaya kung hindi kami ginantimpalaan.
Narito ang isa pang mahusay na halimbawa ng hindi pagkakasundo ng nagbibigay-malay: Mga boluntaryo sa isa Sikolohiya ng Pag-aaral at Pagganyak Ang pag-aaral ay gumawa ng isang nakakapagod na gawain, pagkatapos ay binayaran alinman sa $ 1 o $ 20 upang kumbinsihin ang isang tao na ito ay talagang kagiliw-giliw. Ang mga binayaran ng $ 20 ay alam kung bakit sila nagsinungaling (nakakuha sila ng disenteng gantimpala) at naisip pa rin na ito ay nakakainip, ngunit ang mga nakakakuha lamang ng isang bawas ay talagang kumbinsido sa kanilang sarili na talagang masaya ito, sapagkat ang kanilang talino ay hindi may magandang dahilan upang isiping nagsisinungaling sila.
Ginagawa ng kapangyarihang hindi alintana ng mga tao ang iba.
Marahil ay narinig mo ang tungkol sa sikat na eksperimento sa bilangguan ng Stanford. (Refresher: Ang mga mag-aaral sa kolehiyo ay random na itinalaga upang maging alinman sa isang bilanggo o guwardya sa isang huwad na bilangguan, at ang mga 'guwardiya' ay sinimulang guluhin ang mga 'bilanggo.' Napakasama nito na ang dalwang linggong eksperimento ay nakansela pagkalipas ng anim na araw.). Medyo matindi iyon, ngunit natagpuan ng mga pag-aaral sa paglaon na kapag ang mga tao ay nararamdaman na nasa isang posisyon ng kuryente, sila ay naging mas masahol sa paghusga sa damdamin ng isang tao batay sa kanilang mga ekspresyon sa mukha, na nagpapahiwatig ng pagkawala ng empatiya.
Sa aming mga ninuno, ang asukal at taba ay mabuting bagay.
Bakit, oh bakit, ang cake ay kailangang magkaroon ng mas mahusay na lasa kaysa sa mga gulay? Sa gayon, dahil iyan ang naging primed namin sa milyun-milyong taon. Para sa aming mga ninuno, ang pagkuha ng isang mabilis na hit ng enerhiya mula sa asukal at pagkatapos ay iimbak ito bilang taba, o pagkain ng maraming taba upang mapanatili ang ating mga katawan at utak na pinatindi ay nangangahulugang mas maraming enerhiya sa pangmatagalan. Ngunit ngayon na ang matamis, mataba na pagkain ay madali (medyo napakadali) na kainin at labis na kumain, ang aming mga katawan ay pauna upang itago ang fat na iyon-kahit na hindi natin ito kailangan.
Hindi iniisip ng aming utak na ang mga pangmatagalang deadline ay napakahalaga.
Halos lahat ay nagpaliban sa bawat oras o iba pa, kahit na alam nating lohikal na magiging mas makabuluhan na tumalon sa aming mga buwis kaysa sa buksan ang Netflix. Mas gusto namin ang mga kagyat, hindi importanteng gawain dahil alam namin na makukumpleto namin ang mga ito. Mayroong katibayan din na kapag nakita namin ang deadline na nalalapit sa mga tuntunin ng mga araw, sa halip na buwan o taon, sapagkat sa tingin namin ay higit na konektado sa isang pang-araw-araw na paglipas ng oras.
Pinapaluwag natin ang ating moralidad kapag sinabi sa atin ng isang awtoridad.
Ito ay isa sa pinakalumang katotohanan ng sikolohiya sa mga libro: Noong 1960s, sinungaling ang psychologist ng Yale na si Stanley Milgram nagsagawa ng isang eksperimento na naisip niyang patunayan ang mga Amerikano na hindi tatanggap ng mga imoral na utos tulad ng mga Nazis. Para sa isang 'gawain sa pag-aaral,' sinabihan ang mga boluntaryo na maghatid ng mga pagkabigla sa isang 'natututo' (isang artista, hindi alam ng tunay na mga boluntaryo) kung mali ang nakuha nila. Sa katakutan ni Milgram, ang mga kalahok ay nagpatuloy sa paghahatid ng mga pagkabigla, kahit na ang nag-aaral ay tumili ng sakit.
Ang pera ay maaaring bumili ng kaligayahan, ngunit hanggang sa isang tiyak na punto lamang.
Ipinapakita ng pananaliksik na sa mga tuntunin ng kita, ang mga tao ay may isang 'punto ng pagkabusog' kung saan ang mga taluktok ng kaligayahan at kumita ng higit pa ay hindi tunay na magpapasaya sa iyo. Ang iba't ibang mga pag-aaral ay nagmungkahi ng iba't ibang mga halaga ( isang 2010 pag-aaral sinabi $ 75,000 , ngunit sinabi ng isang survey sa 2018 na $ 105,000), ngunit ang punto ay pareho: Patuloy na paghangad ng higit pa, higit pa, higit pa ay hindi kinakailangang gumawa ka ng mabuti.
Hindi lamang kung magkano ang kita, kundi kung paano natin ito ginugugol.
Kahit na hindi mo pa napunan ang iyong pinakamasayang kita, matutukoy pa rin ng iyong pera ang iyong kaligayahan. Marahil ay narinig mo na ang tungkol sa pananaliksik na nagpapakita mas nasiyahan kami kapag gumastos kami ng pera sa mga karanasan (isang masarap na pagkain sa labas o mga tiket sa teatro) kaysa sa mga pag-aari dahil nakakatulong ito sa amin na makihalubilo at makaramdam ng mas buhay. Ngunit isa pang pag-aaral nai-publish sa Agham natagpuan ang isa pang diskarte para sa paggamit ng pera sa pinaka-kasiya-siyang paraan: paggastos sa ibang mga tao sa halip na ang ating sarili.
mga palatandaan ng isang masamang unang petsa
Upang matuklasan ang higit pang mga kamangha-manghang mga lihim tungkol sa pamumuhay ng iyong pinakamahusay na buhay, pindutin dito upang sundin kami sa Instagram!
