Kami ng dati kong asawa nabuntis sa unang pagkakataon na nagsimula kami sinusubukan para sa isang sanggol , at kinikilig kami. Paglingon sa likod, hulaan ko marahil ako ay nasasabik. Ngunit sa oras na iyon, tunay kong naisip na masaya rin siya.
Nang nagkamali ako ng 10 linggo, pareho kaming nasalanta. Ang aking dating asawa ay umiyak pa tungkol sa pagkawala ng sanggol sa kanyang matalik na kaibigan sa isang paglalakbay sa snowboard kaagad pagkatapos.
Gayunman, pagkalipas ng anim na linggo, buntis na naman ako. Matapos akong sumilip sa stick at nakita ang mga kambal na asul na linya, tumakbo ako papunta sa aming silid-tulugan at sinabi sa aking asawa.
'Oh,' ang kanyang tugon. Nagsimula akong umiyak, hindi maintindihan kung bakit hindi siya nasasaya sa akin.
Dumako ito sa a malaking away kung saan sinabi niya na hindi niya naisip na dapat na kaming magkasama dahil hindi ko siya tinatrato ng tama. Ito ay ganap na lumabas sa kaliwang patlang.
Kung tinanong mo ang alinman sa aming mga kaibigan tungkol sa aming kasal sa mga oras na iyon, sasabihin sana nila na siya ay sumisiksik sa akin, at sambahin ako. Nasa kanya ang pangalan ko naka-tattoo sa buong puso niya ! Nagkaroon kami ng isang napakatalino, kasiya-siyang kasal, paglalakbay sa mundo bago manirahan sa aming mga karera at simulang magkasama ang aming nasa hustong gulang na buhay. Na-floor ako sa sinabi niya, at sinabi ko sa kanya na baliw siya.
Pagkatapos, sinabi niya na dapat akong magpalaglag. Nakatabi ako.
Shutterstock
Umalis siya para sa trabaho, ngunit nang makauwi siya, nagpatuloy ang pagtatalo. Sinabi kong umalis na lang siya. Nagpunta siya upang manatili sa isang kaibigan mula sa trabaho, at sa mga susunod na ilang buwan, bumagsak siya sa labas ng aking buhay, sinasabing hindi siya sigurado kung ano ang gusto niya, na kailangan niya ng puwang, at hindi siya masaya.
Sa ibang mga oras, pupunta siya sa mga appointment sa hilot at magpanggap na siya ay isang aktibong kalahok sa pagbubuntis, na gumugugol ng mga oras sa apartment na dati naming ibinabahagi, nakikipag-hang lang na parang walang nagbago. Magluluto pa rin ako ng pagkain para sa kanya, at nag-aalala ako para sa kanya emosyonal na kalusugan , kahit na pag-iimpake ng isang pabo ng pabo para sa kanya sa Pasko . Sa isang punto, sa harap ng mga kaibigan, masigla pa niya akong hinalikan, na inaasahan kong mai-save ang relasyon.
Ang kanyang pag-uugali ay hindi pantay-pantay at walang karakter, walang tao sa amin pinalawig na pangkat ng mga kaibigan naiintindihan kung bakit niya ginagawa ito. Naisip ko pa nga kung umiinom siya ng droga.
Isang araw, iniwan niya ang kanyang dyaket sa aming apartment, at hinanap ko ang kanyang bulsa. Natagpuan ko ang isang tala, kumpleto sa mga guhit ng puso , mula sa isang babae na nagsasabi sa aking asawa na hindi pa niya ito naramdaman dati, na ang mga bituin ay hindi kailanman nagniningning nang gaanong maliwanag, at nang ibinahagi namin ng aking asawa ang isang piraso ng pie sa aming paboritong restawran-na palagi naming napuntahan dessert — alam niyang ang pagmamahalan nila ay magpakailanman.
Bumaba ako sa sahig at nagsimulang humikbi. Tinawag ko siya, at umuwi siya sa loob ng 15 minuto.
lunukin ang tattoo sa pulso
Shutterstock
Nakiusap siya sa akin na patawarin siya, sinasabing walang nangyari sa kabila ng isang petsa na iyon, na siya ay nahuhumaling sa kanya. Nababaliw na aniya. Mahal lang niya ako.
Pumayag ako na subukan at ayusin ang aming kasal at pumayag siya na magpunta sa therapy sa kasal. Tumanggi siyang bumalik sa bahay, nananatili pa rin sa kaibigan nitong misteryo.
Apat ang dinaluhan namin sesyon ng therapy sa kasal , at sa bawat isa, nagpanggap siya na nais niyang gumana ang aming pagsasama. Sa isang punto, sinabi pa niya na gugustuhin pa rin niya kaming magkaroon ng isang relasyon, ngunit hindi niya nais na mabuhay nang magkasama at kailangang makita ang ibang mga tao-na hindi talaga hugasan kasama ko.
Sa pribado, sasabihin niya sa akin na natagpuan niya akong kasuklam-suklam. Sinabi din niya sa dalawa naming kaibigan na mayroon ako niloko sa kanya at hindi man niya sigurado na ang sanggol ay sa kanya (hindi ko kailanman nagkaroon, hindi kailanman magiging).
Nagpupumilit akong manatiling positibo, at umiyak sa susunod na pitong buwan, nag-iisa at natatakot — ang pagiging isang solong ina ay hindi pa naging plano ko.
Ang aking mga kaibigan ay magkomento kung gaano ko ito hawak, ngunit umiyak ako palagi, at higit sa isang beses na pinantasya pagpatay sa sarili ko dahil hindi ko makita kung paano ako makakalusot dito. Nasira ang puso ko. Hindi ko makita kung paano ako magiging mabuting ina , o maging isang buong tao, nang wala ang aking dating asawa.
Shutterstock
Sa mga appointment sa pag-aanak na napunta ako sa solo, ibubuhos ko ang aking puso sa aking komadrona tungkol sa kung ano ang nangyayari, at labis siyang nag-aalala sa aking mga antas ng stress. Sa aking limang buwan na appointment, nagpapayat ako sa halip na makakuha. Nagbabala siya na pupunta ako sa ospital kung hindi ako nagsimulang kumain ng maayos.
Sa oras na nagtrabaho ako, ang aking asawa ay hindi pa lumipat, ngunit hindi pa rin niya sinabi na totoong tapos na kami. Iminungkahi ng aking komadrona na hindi namin siya tinawag hanggang sa matapos ang sanggol, sapagkat nakikita niya kung gaano niya ako ka-stress, at nag-aalala na hindi siya magandang mapagkukunan ng suporta. Gusto ko siya doon, at siya ay isang mahusay na kasosyo sa kapanganakan sa pamamagitan ng isang kakila-kilabot na paggawa at emerhensiyang C-section na nakita ang aming sanggol na batang babae sa masidhing pangangalaga sa loob ng 24 na oras. Ngunit nakuha ko ang aking pag-asa.
Matapos ang kapanganakan, nawala siya upang makakuha ng mga baterya ng camera, at hindi bumalik sa loob ng apat na oras. Ako ay nasa isang malaking halaga ng sakit, at naguluhan dahil hindi ko pa mahawakan ang aming anak na babae.
Malinaw na tumigil siya sa pag-aalaga sa akin sa puntong iyon. Ngunit nakahawak ako sa pag-asa na minsan nakita niya ang aming magandang anak na babae , gusto niyang maging isang pamilya.
Sa halip, siya ay nasa at labas ng aming buhay, at pagkatapos ay nagsimula akong marinig na nakita siya sa paligid ng aming bayan kasama ang isang babae na may mahabang maitim na buhok. Nang tanungin ko siya, sinabi niya sa akin na kaibigan lang siya. Matapos niyang makasama ang aming anak na babae nang ilang oras nang siya ay dalawang buwan, natagpuan ko ang isang mahabang maitim na buhok sa mabilog na kamao ng aking anak na babae.
Shutterstock
Sa sandaling iyon napagtanto ko, sa wakas, na niloloko ko lang ang sarili ko. Sa gayon, iyon at ang sariling ama ng aking asawa na nagsasabi sa akin na magpatuloy, na mas makakabuti ako.
Pinutol ko ang pakikipag-ugnay sa kanya bukod sa direktang pagharap sa kabutihan ng aming anak na babae. Wala nang magkayakap sa kama na pinananatili sa akin na baka bumalik siya. Tinanggap kong tapos na.
Napag-alaman ko kalaunan na nagsimula na siyang makipag-ugnay sa babaeng may mahabang itim na buhok pagkatapos lamang akong magkamali, isang katotohanan na pinagsama-sama ko pagkatapos ng walang tigil na mga tawag sa telepono at maraming kasinungalingan. Galit na galit ako. Maaari lang siyang umalis sa puntong iyon, ngunit hindi. Sa halip, patuloy siyang nakikipagtalik sa akin pagkatapos kong masayang sinabi ko, 'Hoy honey, nag-ovulate ako, gawin natin ito!'
Ang kanyang kaduwagan ang pinakamasakit, na hindi siya naging sapat na tao upang umalis na lamang. Hindi ko maintindihan kung bakit. Halos pitong taon kaming magkasama — akala ko kilala ko siya.
Ngunit pagkatapos napagtanto na hindi siya ang akala ko siya at na tapos na talaga, nagsimulang gumaling ang aking puso. Kami naman naghiwalay Makalipas ang anim na buwan, na binayaran niya upang mapangasawa niya ang 'pag-ibig ng kanyang buhay.' (Masayang-masaya, mayroon akong isang stack ng mga liham ng pag-ibig na nagsasabi ng pareho tungkol sa akin.)
Maya maya ako nagsimulang mag-date ulit . At kahit na ito ay mapanganib at hindi kailanman nagpunta kahit saan sa una, ito ay masaya. Gumugol ako ng oras sa maraming kaibigan na nagmamahal at sumusuporta sa akin. Napagtanto kong hindi ko dapat kasama ang aking asawa, na hindi niya talaga ako pinapayagan na maging ako. Ang aking anak na babae ay nagbigay sa akin ng lakas, at ginusto ako ng higit sa isang pakikipagsosyo kaysa sa dati kong naging asawa.
Shutterstock
Nagbabahagi kami ng pangangalaga sa aming anak na ngayon na 12-taong-gulang, ngunit hanggang ngayon, semi-interesado lamang siya pagiging ama at gumugol ng limitadong oras sa kanya, na nababagay sa amin pagmultahin. Pinakasalan niya ang babaeng iniwan niya ako, at palagi siyang naging ina-anak ng aking anak na babae (mahal niya siya, at naniniwala ako na mahal niya siya pabalik, na labis kong ikinatuwa). Pagkatapos ng limang taon bilang a solong ina , Nagpakasal ako sa isang matandang kaibigan mula sa kolehiyo at nagpatuloy kami sa pagkakaroon ng dalawa pang anak.
Ang aking dating asawa at ako ay hindi pa nakarating sa isang punto kung saan ang mga bagay ay maaaring maging kaaya-aya. Inaasahan ko pa ring mawala siya, kahit na alam kong hindi ito makakabuti para sa aking anak na babae. Sa palagay ko hindi ko siya mapapatawad sa ginawa niya sa akin-hindi ang pag-alis, ngunit ang pagsisinungaling at kaduwagan. Lumipat ako, at ang anak na babae na ibinabahagi ko sa kanya ay kahanga-hanga at napakatalino.
Alam kong mas masaya ako kaysa sa dati kung kasal pa rin ako sa kanya, ngunit hindi ibig sabihin na mas mababa ang sakit ng ginawa niya.
At kung mayroong isang solong ina sa iyong buhay na interesado ka, mag-check out Ipinahayag ng Mga Nag-iisang Ina ang 20 Mga Bagay na Kailangan Mong Malaman Tungkol sa Pakikipagtipan sa isang Single Nanay .
Upang matuklasan ang higit pang mga kamangha-manghang mga lihim tungkol sa pamumuhay ng iyong pinakamahusay na buhay, pindutin dito upang sundin kami sa Instagram!
