Nang mapagtanto kong pagpunta sa mag-quarantine lang ay magiging kinakailangan, agad akong nagpunta sa diskarte mode. Gumugol ako ng maraming nakaraang taon na walang asawa at self-isolating sa pamamagitan ng pagpili, at ito ay humantong sa akin pababa sa isang madilim na butas na ako ay nangangako na hindi na muling pumasok. Kaya sinunod ko ang payo ni mga dalubhasa sa kalusugang pangkaisipan : Lumikha ako ng isang bagong gawain na ginagawa ko sa mga klase ng yoga sa online na lakas araw-araw na naiisip ko ang tungkol sa aking ugali sa pag-inom at nanatili akong nakakonekta sa lipunan sa mga tao, kasama na ang ginagawa mga kaganapan sa virtual dating . Sa pangkalahatan, OK lang ako.
Oo naman, mayroon akong mga sandali. Sinusubukan kong hindi mag-isip tungkol sa katotohanang nag-iisa akong pisikal sa gitna ng isang pandemya, o nagrenta ako ng isang laki ng kahon na may kahon na may butas sa pader sa gitna ng Manhattan nang eksakto upang hindi ihiwalay ang sarili Sinusubukan kong pagaanin ang damdamin ng pagkainggit na nararanasan ko kapag nakita ko ang lahat ng mga post sa Instagram ng mga pamilyang nagkakasayahan sa bahay , o isipin mag-asawa sa kuwarentenas pagbabahagi ng isang romantikong bote ng alak na magkasama sa kanilang pribadong mga bakuran. Alam kong lahat sila ay may kani-kanilang mga problema at sinusubukan lamang na gawin ang pinakamahusay na mga bagay-tulad ng sa akin-at iyon, sa pangkalahatan, masuwerte ako sa ngayon.
Ngunit gayon pa man, minsan nararamdaman kong pinaparusahan ako sa hindi pagpapakasal at paglipat sa mga suburb. Para bang hindi ako nakinig ng sapat sa lahat ng mga sexist na '90s na pelikula tungkol sa mga kababaihang karera na napagtanto na 'pagkakaroon ng lahat' ay nangangahulugang pagkakaroon ng isang pamilya. Minsan, parang nabubuhay ako ng isang malungkot na muling paggawa ng quarantine Kasarian at ang Lungsod .
Ang ilan sa aking kapwa solong kaibigan mas mahusay ang paghawak nito kaysa sa akin, at hindi lamang nakaligtas ngunit umunlad. Sinabi ng isa na nakita niya ang isang napakahalagang pagtaas sa kalidad at dami ng kanyang mga laban sa online dating mula nang magsimula ang quarantining sa sarili.
'Karaniwan, makakakuha ka ng isang app at makakapareha sa isang tao, at magpalipas ng isang gabi sa pagpapadala sa bawat isa ng isang maliit na banter upang suriin lamang na ang ibang tao ay hindi isang kabuuang kakatwang, ngunit pagkatapos ay mabilis itong napupunta sa 'Magkita lang tayo para sa isang inumin at matapos ito sa 'entablado, ”aniya. 'Tila ang mga tao ay naglalaro ng mahabang laro. Tinanong nila ako kung kumusta ako o humihingi ng mga resipe ng manok. Nag-alok pa ang isang lalaki na halos pintura ako. Ang isa pa ay humiling na maglakad para sa isang unang petsa kapag natapos na ito, na sa ilalim ng normal na pangyayari, sasabihin ko na masyadong matino at nakaka-stress, ngunit ngayon ay nasusumpungan ko ito ng uri ng pagmamahal. Para kaming bumabalik sa a purong porma ng dating . '
Siguro, naisip ko, ang pandemikong ito ay talagang nagbukas ng mga bagong posibilidad para sa pag-ibig: ang mga taong nahuhulog sa online sa pamamagitan ng FaceTime, mga dating magkasintahan na muling kumonekta sa Zoom, mga bagong mag-asawa na naglalakad nang anim na talampakan ang layo sa parke tulad ng nasa isang Jane Austen nobela Naiisip ko lang ang bilang ng mga script ng indie na pelikula na lalabas dito.
Sinabi din ng aking kaibigan na ito ay isang 'bihirang oras ng pagiging simple sa millennial / Gen Z na kabanata,' isa na nagpipilit sa amin na isaalang-alang kung nakikipag-ugnay ba talaga kami sa isa't isa kapag nasa Instagram na namin ang lahat sa mga bar at restawran na hindi mapunta ngayon. Sinasalamin nito ang matalinong mga salita ng aking magturo sa yoga na nagsabing ito ay isang 'mahusay na oras upang pag-isipang muli ang iyong mga nakagawian.'
Gayunpaman, para sa akin, nangangahulugang pagtatanong kung o hindi ang pangangatwirang pambabae sa likod ng aking pamumuhay na talagang sumasalamin ng aking mas malalim na kagustuhan. Bilang ibang kaibigan ko, artista at komedyante Nikki Lowe , ilagay ito, 'Medyo nakumbinsi ko ang aking sarili na ang pag-iisa magpakailanman ay magiging mabuti para sa akin. Hindi. Ako ay nag-iisa at nagnanasa ng isang taong kausapin sa laman… ngunit talagang natutuwa na hindi ako kasama ng isang tao lamang sa labas ng kaginhawaan at walang mga anak! '
Naghihintay ito para sa tamang tao o simpleng pag-aayos para sa isang taong disente na maaari mong tiisin ang pagiging nasa paligid ay ang pinakahuli millennial sex at pakikipag-date na tanong para sa isang sandali, ngunit hindi kailanman ito nadama ng higit na pagpindot kaysa sa ginagawa nito ngayon.
'Napagtanto ko na nakatuon ako nang labis sa mga natamo ng propesyonal sa huling mga taon na hinayaan kong bumagsak ang aking personal na buhay sa tabi ng paraan, kaya sinusubukan kong ituon ang higit na pansin,' propesyonal na litratista Charles King sinabi sa akin.
Dalawang at kalahating linggo hanggang paghihiwalay sa sarili , Nagulat ako na nalaman kong talagang may gusto ako mag-quarantining mag-isa . Malaya mula sa lahat ng ingay at nakakaabala, mas nararamdaman ko malikhaing inspirasyon kaysa dati, halos katulad ako ng retreat ng isang kakaibang manunulat ng pandemiya. Talagang nagkaroon ako ng oras upang umupo sa windowsill na may isang tasa ng tsaa at sumasalamin sa sarili . At ang pag-iiskedyul ng mga sesyon ng FaceTime ay talagang naghihiwalay sa mga maginhawang plus-bago sa iyong buhay mula sa mga taong talagang gusto mong kausap.
Tulad ng marami sa atin, gumugol din ako ng mga oras at oras sa online, tunay na naantig sa paraan ng pagsasama-sama ng mga tao mga meme , mga video , nakakaaliw na kwento , at iba pa, upang ipaalam sa lahat na lahat tayo ay nahihirapan at lahat tayo ay magkasama . Sa maraming mga paraan, kahit na ako ay nag-iisa, nararamdaman kong hindi gaanong nag-iisa at higit na payapa sa aking sarili kaysa dati.
